သူ၊ ငါ၊ ေယာက္်ား၊ မိန္းမ မရွိဘူး။ ႐ုပ္နဲ႔နာမ္ပဲ ရွိတယ္တဲ့။ ဟုတ္ပါ့မလား?

လူခ်င္းအတူတူ ဘ၀အက်ိဳးေပးေတြ မတူတာ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ?

လူခ်င္းအတူတူ ႏွိမ့္ခ်ဆက္ဆံခံခဲ့ရတာ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ? ဆိုတဲ့ သေဘာေတြကို နားမလည္လို႔ စဥ္းစားတာ၊ မသကၤာ တဲ့စိတ္နဲ႔ စဥ္းစားတာ။ ေျပာတိုင္းမယံုတဲ့ စိတ္နဲ႔စဥ္းစားတာ။

လူေတြရဲ႕အေၾကာင္းကို စဥ္းစားရင္း စဥ္းစားရင္း၊

အေျဖအတိအက် မထြက္ခင္ စဥ္းစားတာကို စြဲသြားတာ။

လူ႕အဖြဲ႕အစည္းထဲမွာ ပိုက္ဆံရွာဖို႔ ပညာတစ္ခုခု တတ္ခ်င္တတ္၊ မတတ္ရင္ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာ။

ဒီႏွစ္မ်ိဳးထဲက ပိုက္ဆံခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို ေရြးလိုက္တယ္။

ပိုက္ဆံေနာက္ကို အေသအလဲ၊ အၿပိဳအကြဲ၊ အသဲအမဲ လိုက္တာ။ ေသေတာ့မလိုျဖစ္တဲ့အထိကို ပိုက္ဆံရွာတာ။

မခံခ်င္တဲ့စိတ္က ပိုက္ဆံရွာတဲ့ေနရာမွာ အေထာက္အကူျဖစ္လို႔ မခံခ်င္တဲ့စိတ္ကိုလည္း စြဲတယ္။ ေက်ေက် နပ္နပ္ကို ႀကိဳက္ၿပီး စြဲတာ။

အလုပ္မ်ိဳးစံုလုပ္ရင္း လုပ္ေနဆဲအလုပ္က မခ်မ္းသာႏိုင္ဘူးဆိုတာ သိလာရင္ ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ အလုပ္ထဲက ႏႈတ္ထြက္တယ္။

ငါခ်မ္းသာမယ့္ အလုပ္က ဒီအလုပ္မဟုတ္ဘူး။ ငါေပါင္းရမယ့္လူက သူမဟုတ္ဘူး။

ငါေနရမယ့္ ေနရာက ဒီလိုေနရာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။

အဲဒီလို စည္းမရွိ၊ ကမ္းမရွိ၊ အဆင့္အတန္းမရွိ၊ တစ္ဖက္သတ္ဆန္လြန္းတဲ့ အၾကံအစည္ေတြကို စြဲတာ။

မရွိတာထက္ မသိတာခက္၊

မသိတာထက္ မလုပ္တာခက္ ဆိုတဲ့စကားကို စၿပီး ၾကားဖူးလိုက္တည္းက အဲဒီစကားကို စြဲသြားတာ။

သိသင့္တာကို သိလို႔ရသေလာက္ သိမွျဖစ္ေတာ့မယ္လို႔ သိလာတယ္။

သိခ်င္တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကို သိခ်င္လာတဲ့ စိတ္ကို စြဲလာတယ္။

သိၾကည့္ရင္း သိၾကည့္ရင္း သိေနတာကိုလည္း စြဲလာတယ္။ လိုခ်င္တဲ့ အေျဖကို မရမခ်င္း ေမးခြန္းေတြ အဆက္မျပတ္ ေမးမိတဲ့စိတ္က အစြဲအက်င့္ ျဖစ္လာၿပီး လူအမ်ားအျမင္မွာ ရစ္တယ္၊ အျမင္ကပ္စရာ ေကာင္းတယ္။ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္စရာ၊ ေဒါသထြက္စရာ၊ စိတ္ပ်က္စရာ ျဖစ္တဲ့အထိ ေမးခြန္းထုတ္တာကို စြဲသြားတယ္။ လူျဖစ္ခြင့္ရွိတုန္းေလး အရာရာကို သိခ်င္ေနတဲ့ စိတ္ကို အစြဲျဖစ္လာတယ္။

တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ သိသမွ်ေတြကိုလည္း ဟုတ္ပါ့မလားဆိုတဲ့ မသကၤာစိတ္နဲ႔ အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ ေရွ႕ေနာက္ ပတ္လည္ သိၾကည့္တာကို စြဲလာတယ္။

ေမးခြန္းေတြ ေမးတဲ့ေနရာမွာ တစ္ခါတေလ သိသလိုလိုလူနဲ႔ေတြ႕ၿပီး အေျဖအစစ္ မရခဲ့တာေတြ ရွိတယ္။

တစ္ခါတေလ သိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တဲ့သူနဲ႔ေတြ႕ၿပီး အျငင္းအခုန္ျဖစ္၊ စကားေတြမ်ား၊ မိတ္ပ်က္ၿပီး မေခၚမေျပာ ျဖစ္ကုန္တာေတြ ရွိတယ္။

တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ေျပာႏိုင္တာကို သိတယ္လို႔ ထင္ေနတာမ်ိဳးလည္း ရွိတယ္။