ျမတ္စြာဘုရားဟာ အိုျခင္း၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္းရဲ႕ လြတ္ေျမာက္ရာကို ရဟန္းဘ၀နဲ႔ ရွာမယ္ဆိုၿပီး တရား အားထုတ္ပါတယ္။

ဘုရားအျဖစ္ကို ရရွိခါနီး မိုးေသာက္ယံမွာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ကို ဆင္ျခင္ၿပီးေနာက္ လို႔

မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ေရးသားေတာ္မူတဲ့ ဓမၼာစၾကာမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ရဲ႕ အစဟာ အ၀ိဇၨာ တဲ့

အ၀ိဇၨာ ဆိုတာ မသိျခင္း ပါပဲ။

အ၀ိဇၨာဆိုတဲ့ အမွန္မသိမႈေၾကာင့္ အားထုတ္မႈ (သခၤါရ) တို႔ျဖစ္တယ္။

သခၤါရဆိုတဲ့ အားထုတ္မႈေၾကာင့္ ဘ၀သစ္ (၀ိညာဥ္) တို႔ျဖစ္တယ္။

ဘ၀သစ္၀ိညာဥ္ေၾကာင့္ (နာမ္႐ုပ္) ျဖစ္တယ္။

နာမ္႐ုပ္ေၾကာင့္ (အာယတန) ပစၥည္းေျခာက္ခု ျဖစ္တယ္။

အာယတန ပစၥည္းေျခာက္ခုေၾကာင့္ အာ႐ုံကိုေတြ႕ထိတဲ့ (ဖႆ) ျဖစ္တယ္။

ဖႆ အေတြ႕အထိေၾကာင့္ ေကာင္းတယ္၊ မေကာင္းဘူး ခံစားမႈ (ေ၀ဒနာ) ျဖစ္တယ္။

ေ၀ဒနာ ခံစားမႈေၾကာင့္ ႏွစ္သက္တပ္မက္တဲ့ (တဏွာ) ျဖစ္တယ္။

တဏွာေၾကာင့္ စြဲလမ္းမႈ (ဥပါဒါန္) ျဖစ္တယ္။

ဥပါဒါန္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္းကံ (ဘ၀) ျဖစ္တယ္။

ျဖစ္ေၾကာင္းကံ (ဘ၀) ေၾကာင့္ ဘ၀အသစ္ျဖစ္မႈ (ဇာတိ) ျဖစ္တယ္။

ဇာတိေၾကာင့္ အိုျခင္း၊ ေသျခင္း၊ ပူေဆြးျခင္း၊ ငိုေႂကြးျခင္း၊ ကိုယ္စိတ္ဆင္းရဲျခင္း၊

ႏွလံုးမသာယာျခင္း၊ စိတ္ႏွလံုးျပင္းထန္စြာ ပူပန္ျခင္းေတြ ဆက္တိုက္ ျဖစ္ကုန္တယ္တဲ့။

အိုျခင္း၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္းေတြျဖစ္ရတာ ခႏၶာကိုယ္ရွိေနလို႔တဲ့။ ခႏၶာကိုယ္ရရွိျခင္းရဲ႕အေၾကာင္းက အ၀ိဇၨာ

မသိျခင္းရဲ႕ အႀကီးက်ယ္ဆံုး အျပစ္ကို က်ဴးလြန္လိုက္တာပဲ။

မသိလို႔ က်ဴးလြန္မိတဲ့အမွားက ႐ုပ္နာမ္ရရွိတယ္။ မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာ၊ ကိုယ္၊ စိတ္ ပစၥည္းေျခာက္ခု

ပါလာတယ္။ ပစၥည္းေျခာက္ခုေၾကာင့္ အာ႐ုံေျခာက္ပါး ျဖစ္ေပၚလာတယ္။

အာ႐ုံေတြရဲ႕ ေတြ႕ထိမႈေၾကာင့္ ခံစားမႈေတြ ျဖစ္လာျပန္တယ္။

ခံစားမႈဆိုတာ ေလာင္စာ၊

အာ႐ုံေျခာက္ပါးဟာ ေလာင္စာ၊

ခႏၶာကိုယ္ဟာ ေလာင္စာ၊

ေလာင္စာရွိလို႔ မီးေတြေလာင္ကုန္တာ မသိျခင္းေၾကာင့္ပဲ။

လူ႔ပတ္၀န္းက်င္ အသိုင္းအ၀ိုင္းထဲမွာေတာ့ မသိတတ္တာ၊

ဘာမွကို မသိတာ၊

အလိုက္ကန္းဆိုး မသိတာ၊

သဘာ၀ရဲ႕ အမွန္တရားေတြကို မသိတာရွိတယ္။

အဲဒီ မသိျခင္းေတြထဲမွာ အဆိုးရြားဆံုး မသိျခင္းကေတာ့..

ဒုကၡကို ဒုကၡမွန္း မသိတာပဲ။

ဒုကၡကို ဒုကၡမွန္း မသိလို႔ ဒုကၡျဖစ္ေၾကာင္းေတြခ်ည္း

လုပ္မိရင္း လုပ္မိရင္း အဆက္မျပတ္ လုပ္ျဖစ္ေနေတာ့တာပဲ။

ဒုကၡထဲက လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ႐ုန္းထြက္ရမယ္။

လူျဖစ္ခြင့္ရေနတဲ့ အခ်ိန္မွာသာ ႐ုန္းထြက္ခြင့္ရွိတယ္ဆိုတာကို

မသိျခင္းကေတာ့..

ဆံုး႐ံႈးမႈေတြထဲမွာ အႀကီးမားဆံုး အဆင့္ပဲ။

မသိျခင္းဟာ အႀကီးက်ယ္ဆံုး အမွားေတြကို က်ဴးလြန္ဖို႔ အျမဲတမ္း

အဆင္သင့္ျဖစ္ေနတယ္။ မသိျခင္းဆိုတဲ့အရာကို အၾကာႀကီး ပစ္မထားပါနဲ႔။

သိစရာရွိတာေတြထဲက သိသင့္တာကို မသိျခင္းဟာ လူျဖစ္ခြင့္ ရေနတဲ့အခ်ိန္မွာ

သိေအာင္ရွာေဖြတဲ့ အခြင့္အေရးကို ဆံုး႐ံႈးေစတယ္။

« Previous Chapter

Next Chapter »