ထိုသို႔ ေၾကာက္ေသာစိတ္သည္ ခုနစ္ႀကိမ္ ဆက္ကာ ျဖစ္သည္။

(ဤသို႔ ခုနစ္ႀကိမ္ဆက္ကာျဖစ္ေသာ စိတ္သည္ အာ႐ံုကို အရသာခံစားေသာစိတ္ (သို႔မဟုတ္) (၉) (၁၀) (၁၁) (၁၂) (၁၃) (၁၄) (၁၅) ခုနစ္ႀကိမ္ျဖစ္သည္။)

ထို႔ေနာက္ ေၾကာက္ျခင္း (သို႔မဟုတ္) ၀မ္းနည္းျခင္း ျဖစ္သည့္ ေဇာအရွိန္ မကုန္ေသးဘဲ ေနာက္မွလိုက္ပါ၍ ခံစားေသာစိတ္ (သို႔မဟုတ္) (၁၆) (၁၇) တဒါ႐ံု ႏွစ္ႀကိမ္ျဖစ္ေပၚသည္။

ဤတဒါ႐ံုဆိုသည္မွာ အာ႐ံုကို အရသာခံစားေသာစိတ္ (ေဇာ) ၏ အရွိန္မကုန္ေသးေသာေၾကာင့္ ေနာက္လိုက္အျဖစ္ ပါလာေနေသးေသာစိတ္ (တဒါ႐ံု)။ ထိုအရွိန္မကုန္ေသးေသာေၾကာင့္ ေနာက္လိုက္အျဖစ္ ခံစားေသာ (တဒါ႐ံု) စိတ္ႏွစ္ႀကိမ္ ျဖစ္ၿပီးေနာက္ မူလဘ၀င္စိတ္ ျပန္၍ျဖစ္၏။

အထက္ပါ ၁၇ခ်က္သည္ ၀ီထိတစ္ခု (၀ါ) စိတ္၏ ျဖစ္ေလ့ရွိေသာ ျဖစ္စဥ္လမ္းေၾကာင္း တစ္ခုပင္ျဖစ္ေလသည္။

အကယ္၍ အတြင္းမွလာေသာ အာ႐ံုျဖစ္ပါက ဘ၀င္ျပတ္ၿပီး မေနာဒြါရ၀ဇၨန္း စိတ္အဆင့္မွစ၍ စိတ္ျဖစ္စဥ္ ၀ီထိလမ္းေၾကာင္းသည္ ဆက္၍ ျဖစ္ေပၚသည္။

၀ီထိစိတ္သည္ ေဖာ္ျပပါလမ္းအဆင့္မ်ားအတုိင္း အာ႐ံုတစ္ခုအေပၚ၌ အထပ္ထပ္ ျဖစ္ေပၚ၏။ ၀ီထိက်မႈ (၀ါ) စိတ္၏သိမႈ ျဖစ္စဥ္ကို အထက္ပါကဲ့သို႔ အဆင့္မ်ားျဖင့္ ေဖာ္ျပထားရေသာ္လည္း (တကယ့္ျဖစ္စဥ္၌မူ စိတ္ျဖစ္စဥ္ ျမန္လြန္း၍ ထိုအဆင့္မ်ားကို ျဖတ္ေက်ာ္ေနရေၾကာင္း ကၽြႏု္ပ္တို႔ ဉာဏ္မွ်ျဖင့္ သိျမင္ႏိုင္သည္ မဟုတ္ေခ်။)

စိတ္၏ ျဖစ္ေပၚသြားမႈအစဥ္သည္ တစ္စကၠန္႔လွ်င္ (၁၈၆၀၀၀) မိုင္ႏႈန္းခန္႔သြားေသာ အလင္းေရာင္၏ သြားႏႈန္းထက္ပင္ လ်င္ျမန္ေသာေၾကာင့္ ထို၀ီထိအစဥ္တစ္ခု၏ ျဖစ္စဥ္သည္ မည္မွ်လ်င္ျမန္သည္ကို ခန္႔မွန္းႏိုင္ေလသည္။

ဒါကေတာ့ စိတ္ရဲ႕ျဖစ္ေပၚမႈ ျဖစ္စဥ္လမ္းေၾကာင္း သီအိုရီတစ္ခုပါပဲ။